مادر و روز مادر

بعد از مدتها بیکاری ، استاد سابقم یه کار ویراستاری بهم پیشنهاد کرد، البته که اولش خوشحال شدم! کار که شروع شد، اذیت های بچه، کار خانه که به نظرم بیشتر شد و کمبود وقت و تمرکز وحشتناک به یک طرف، غرغر بی وقفه شوهر و سرزنش مداوم در مورد اینکه من بی عرضه هستم و سواری رایگان می دهم و ... به یک طرف. با استادم در مورد حق الزحمه صحبت کردم، قرار شده بعد از انجام این فصل در مورد سطح کار من مطمئن شود و بقیه ماجرا. اما روابط من با همسر به رنگ قهوه ای تیره درآمده! نه تنها هییییییچ کمکی در نگهداری بچه نمی کند، بلکه تمام مدت با گوشی اش با صدای بلند!!! ور می رود. آخ که چقدر زندگی برای ما زنها در برهه هایی سخت می شود! حتی نمی گذارد بچه را مهد ببرم. تقصیر بچه طفلک نیست، تقصیر من است که نمی توانم بیخیال کار بشوم و البته شوهر ناجوری دارم. نمی دانم، بهرحال این فصل را که ۶ ص از آن باقی مانده و البته متن مشکلی هست را تمام می کنم، تا ببینم که چه پیش خواهد آمد!فقط یک نصیحت: هیچوقت کارتان را رها نکنید! مثل من تبدیل به یک زن خانه دار ناچار می شوید. + نوشته شده در سه شنبه نهم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 22:55 توسط منتظر  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

بالاخره خانه دلخواهمان را خریدیم، هورااااااااااو خانه قبلیمان را هم فروختیم، هورااااااااااااحالا می ماند جابجایی هزینه ها و جابجایی اسباب و اثاثیهوای که چشمم ازش می‌ترسه و می دانم که این هم می گذرد...ازینجا میروم و دیگر دلم هوای با پدر و مادر بودن را نخواهد کرد! و برادر و هر موجود سمی دیگری...‌میروم تا برای همیشه آرزوی مورد توجه والدین بودن را به خاک بسپارم. می خواهم یک زندگی جدید با یک دیدگاه جدید را شروع کنم. بیخیال تر و شادتر و خواننده تر. به بچه هایی شادتر و آرام‌تر و موفق تر. انشالله + نوشته شده در سه شنبه بیست و چهارم خرداد ۱۴۰۱ ساعت 15:8 توسط منتظر  |  بخوانید, ...ادامه مطلب