گذر

قرار بود بروم کلانتری اما درد کلیه امانمو بریده بود، دیو سیاه منو برد دکتر و کاشف بعمل اومد که سنگ کلیه دارم و حرکت کرده، یکهفته درگیر سنگ بودم و آنقدر عذرخواهی کرد و لابه که نرفتم، البته نمی توانستم...

حالا هم در وضعیت نه جنگ و نه صلح هستم. راستش دیگر دوستش ندارم. یاد قیافه شیطانی اش در آن روز میفتم منزجر میشوم. از طرفی عصبیت همیشگی اش هم هست. چاره درد من با توجه به همه شرایط، همان است.قبلا گفته ام...

و برای آن روز خیلی منتظرم. ..... چاره اوست و هرگز اصلاح نخواهد شد. حیف از عمرم که با طعم عشق شیرین نگشت. حیف از تلاشی که در زندگی کردم و موجب پیشرفت او شدم. امیدوارم با ..... او ، طعم آرامش و سعادت را بچشم.

کاش بچه هایم لذت عاشق بودن و معشوق بودن را حس کنند.

+ نوشته شده در دوشنبه شانزدهم بهمن ۱۴۰۲ ساعت 23:9 توسط منتظر  |