تصمیم

زندگی من هم پر از این ورطه ها بوده، مواقع زیادی پیش آمده که باید تصمیم می گرفته ام، شاید چون آدم بی خیالی نبوده ام یا نخواسته ام باری به هر جهت باشم... و البته به جز معدودی موارد، فکر می کنم که تصمیماتم بر اساس منطق بوده و عموما نتایج خوبی به همراه داشته است!

و حالا هم مقابل ورطه ای دیگر قرار گرفته ام...

ادامه به کار بصورت تمام وقت و یا ترک کار برای همیشه!

در این میان نگرانی و دلسوزی برای فرزندانم، دلسوزی برای سالهایی که کار کرده و بیمه پرداخت کرده ام، بی علاقه شدن به محیط کارم بخاطر مسائل حاشیه ای پررنگ و خاطرات بد، نیاز مادی و روانی به حقوق و درآمد و از طرفی یاس برای بدست آوردن شغلی دیگر با توجه به شرایط بد فعلی ، مسائلی است که باید در نظر داشته باشم و هر کدام به نوعی بر دو کفه ترازوی این تصمیم سنگینی می کنند.

گاهی آرزو می کنم که یک خواب یا الهام پاسخ درست را به من برساند... اگر شما جای من بودید، چه می کردید؟